"κερδίζει/ μιά μάχη που αγνοούσε. / δώρο άδωρο...." "το χέρι χαράζει, πάει να πει νοσοκομείο" Ευτυχία Παναγιώτου

13/12/2011      Local   …Μάνος Χατζηδάκης…

• Ο Μάνος Χατζηδάκης σε συνέντευξή του το 1978 «το πρόσωπο του τέρατος και ο φόβος μήπως το συνηθίσουμε»: «Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει… Γιατί δεν είναι που σταμάτησε να φοβάται, αλλά γιατί συνήθισε να φοβάται. Κι εγώ με τη σειρά μου δεν φοβάμαι τίποτα περισσότερο, απ’ το μυαλό της κότας. Απ’ το να υποχρεωθώ να συνομιλήσω με μια κότα ή μ ένα σκύλο, ή τέλος πάντων, μ ένα ζώο δυνατό πού βρυχάται. Τί να τους πω και πώς να τους το πω; Και μήπως δεν είναι εξευτελισμός, αν επιχειρήσω να μεταφράσω ή να καλύψω τις σκέψεις μου, κάτω από φράσεις απλοϊκές και ηλίθια νοήματα, για να καθησυχάσω τυχόν τη φιλυποψία μιας κότας, που όμως έχει άνωθεν τοποθετηθεί για να μας ελέγχει και να μας καθοδηγεί;… Η υποταγή, ή ο εθισμός σε μια τέτοια συνύπαρξη, ή συνδιαλλαγή, δεν προκαλεί τον κίνδυνο της αφομοίωσης ή της λήθης, του πώς πρέπει, του πώς οφείλουμε να σκεφτόμαστε, να πράττουμε και να μιλάμε;… Αναμφισβήτητα αρχίσαμε να το ανεχόμαστε. Και η ανοχή, πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί και τα βοηθά να συνθέσουν με ακρίβεια τη μορφή του τέρατος, που προΐσταται, ελέγχει και μας κυβερνά…»

• Το πρόβλημα είμαστε εμείς και όχι οι άλλοι (ΕΕ) που δεν αποφασίζουν, εμείς κοσκινίζουμε τα τελευταία 30 χρόνια (εκ μνήμης), περιμένοντας το προζύμι να φουσκώσει… Μα είναι ποτέ δυνατόν να γίνει αυτό με τόσες κότες στην εξουσία… κότες και κλεφτοκοτάδες, δεν έχει καμία διαφορά το υποκείμενο απ’ το αντικείμενο όταν το αποτέλεσμα είναι σκατά… το χειρότερο δε έρχεται, γιατί φαίνεται να συνηθίσαμε και στα σκατά και θα μας φάνε οι ευρωκότες…

Global             … το γινάτι των Γερμανών…

• Η Γερμανία βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση με όλη την Ευρώπη, προσπαθώντας να επιτύχει την υποταγή 26 κρατών μελών της ΕΕ. Στα πρώτα μεταπολεμικά βήματα της οικονομίας της, έγινε συνείδηση του λαού της ότι θα βασίζεται στο χρήμα-μάρκο, με πρόθεση επιτυχίας απαλλαγμένης από ηθικές αναστολές, έτσι όλο και περισσότερο η αρετή είναι δυνατόν να συνδέεται με άδικες πράξεις. Όταν ο Αριστοτέλης μιλούσε για τον ορθό λόγο, ο Kant μιλούσε για τον Πρακτικό λόγο… τι σημαίνει αυτό… πέρα απ’ το κλασικό «το καλό ανταμείβεται και το κακό τιμωρείται» και όταν αυτό δεν συμβαίνει και το αγαθό παύει να είναι για αρκετό καιρό συγχρόνως και ωφέλιμο αναιρούνται οι ηθικές αναστολές…

• Ο Ξενοφώντας βάζει στο στόμα του Κύρου τα ακόλουθα λόγια προς τους στρατιώτες του: «Ισχύει ως αιώνιος νόμος ανάμεσα στους ανθρώπους, ότι σε μια κυριευμένη πόλη οι κάτοικοι και οι περιουσίες τους ανήκουν στους κατακτητές. Δεν αποτελεί, επομένως, αδίκημα αν πάρετε ό, τι μπορείτε, αλλά αν αφήσετε κάτι στα θύματα, το γεγονός ότι δεν το πήρατε αποτελεί ένδειξη της αγάπης σας για τον άνθρωπο» (Bruno Snell, Η ανακάλυψη του πνεύματος, σελ.339). Ας ελπίσουμε οι Τραπεζίτες να μην μας μαράνουν… είναι όμως απίθανο οι Γερμανοί να ξεσυνηθίσουν το πείσμα τους και την σχολαστικότητά τους… η εκδίκηση της γυφτιάς στο μεγαλείο της...(έχουν και οι αντιστάσεις το κόστος τους).

"το χέρι χαράζει, πάει να πει νοσοκομείο" Ευτυχία Παναγιώτου
"...αχόρταγος ο πάνθηρας. ποθεί την ιέρεια.
το στιλό ανεξίτηλο. τον εκδικείται.
αφανίζονται τα δύο άκρα
και σώζεται μονάχο του
το θηλυκό                                                  ανίδεη
                                                                   εντελώς από εξουσία
                                                                   κερδίζει μιά μάχη
που αγνοούσε.
                                                                   δώρο άδωρο...."